Durf ik het aan? Durf ik dit bericht te typen en daarna ook te publiceren? Ik weet het nog niet. Ik ga eerst maar eens mijn hele verhaal typen want het moet eruit… daarna ga ik kijken of ik sterk genoeg ben en het ” de wereld ” over laten gaan of dat ik op de delete knop ga drukken. Want ook dan heb ik het van mij afgeschreven maar is het niet wereldkundig…
Waarom nou zo moeilijk doen zou je zeggen? Nou ik zit al een hele tijd met deze Art Journal pagina in mijn hoofd dat ik die wil laten zien, maar ik durf hem steeds niet te beschrijven. Waarom niet? Omdat er ergens in mij toch nog een enorm sabotagemonster zit die zich afvraagt wat een ander er wel niet van zou denken. Want ja, ik ga een andere koers varen… Ik heb geen andere keus meer, ik MOET…
Zoals jullie allemaal wel weten ben ik dus sinds mijn val mindervalide. Dit doet mentaal gewoon heel veel, je kunt niet alles meer, bent volledig afhankelijk van anderen. Het leven wat je voorheen had krijg je gewoon niet meer terug. Je gaat twijfelen aan je eigen kunnen, aan je eigen talenten. Je gaat je gewoon een niksnut voelen. Vooral omdat je lichaam je steeds meer en meer in de steek gaat laten.
Je blijft in je hoofd steeds hopen, hopen dat alles toch weer normaal wordt. Maar ik moet nu leren afscheid te nemen van de oude Jenine, ik moet mijzelf her-ontdekken. Ik zal een volledig aangepast leven moeten gaan leiden, ik moet een nieuwe koers gaan varen.
Nu ben ik met een Mindful cursus bezig en ik leer nu steeds meer van mijzelf kennen. En wat ik ook leer is dat ik gewoon nu anders ben geworden. Mijn benen willen helaas niet meer wat ik wil, contant pijn hebben vreet mega veel energie. Ik kan gewoon niet de volledige dag benutten zoals ik voorheen kon en ook niet zoals een ander dat wel kan.
Dus waarom blijf ik mijzelf dan steeds vergelijken met anderen? Waarom wil ik nog steeds dezelfde hoeveelheid werk op een dag doen wat ik voorheen kon? Op deze manier blijf ik aanmodderen, want ik ga constant over mijn grenzen heen.
Na mijn laatste controle in het ziekenhuis met helaas een minder leuke uitslag is er bij mij een knop omgegaan. Ook met mijn darmen is het gewoon niet op te lossen en het kan weer mis gaan. Dat kan over een paar weken zijn, kan een paar jaar duren. En wat dan de optie is? Nog geen idee… Het is gewoon per dag bekijken hoe het gaat.
Ik kwam tot de conclusie dat ik nog maar 34 ben, ik heb NU nog de kans om van elke dag iets te gaan maken. Maar dan moet ik mij wel volledig in gaan zetten en kijken wat er voor mij mogelijk is.
Inmiddels is er in mij een mega storm van binnen ontstaan, er is zo’n drive in mij gekomen om weer de buitenwereld in te gaan. Ik kan niet alleen binnen zitten binnen 4 muren, die komen na 2,5 jaar echt op mij af. Ik heb geen thuisgevoel in mijn eigen huis, ik ben helemaal mijn draai kwijt. En dat moet opgelost worden.
Daarom heb ik reïntegratie ingeschakeld en samen gaan we kijken naar oplossingen wat haalbaar is. De zitexpert voor aangepaste bureaustoelen zei zo mooi tegen mij: Je loopt de marathon op slippers.
Dat wil zeggen; ik ben wel zo hard aan het oefenen en ik wil de eindstreep halen, maar ik heb niet de juiste middelen bij de hand. Zitten is voor mij geen feestje, zitten doet pijn. Dus ik moet een aangepaste stoel zodat zitten voor mij ook af en toe “ontspannen” kan zijn. En op die manier zullen er 1000 en 1 aanpassingen moeten komen. Maar dat maakt mij niet uit, ik wil kijken naar wat mogelijk is. Ik wil weer de maatschappij in. Ik wil weer uitvliegen, maar ik weet gewoon echt nog niet HOE. De tijd zal het allemaal leren.
Maar hoe ga ik terug? De “oude” Jenine was altijd maar druk ook voor de hobby om zoveel mogelijk voorbeelden te maken om iedereen te inspireren. 24/7 met de winkel bezig. Waar ik vooral afgelopen 2,5 jaar vooral tegenaan ben gelopen is dat alles zo oppervlakkig is geworden, dat er weinig diepgang overal in zit. En de concurrentiestrijd is gewoon moordend. Je moet altijd maar met de massa meedoen.. Ik wil dat niet meer.
Ik heb geleerd om van de kleine dingen te aan genieten. Genieten van alles wat je kunt; soms word ik al blij als gewoon ineens de zon mijn kamer in schijnt. Of dat ik onderweg tijdens het lopen een aparte kleurencombinatie ontdek bij bloemen. Het zijn soms kleine dingen, maar dat tovert wel een glimlach op mijn gezicht.
Ik wil weer terug de maatschappij in, maar wel op een andere manier. Ik wil BEWUST gaan leven en ook de diepgang en achtergrond van dingen gaan ontdekken. En dan voornamelijk van de hobby ook. Hoe bedoel ik dit? Ik wil leren wat aquarelverf doet bijvoorbeeld, ik wil weten welke kleurencombinaties mogelijk zijn. Ik wil niet maar 1 project ermee maken voor de promotie zoals voorheen, maar proberen het maximale uit 1 product te gaan halen.
Ik wil weten waarom iets werkt, wat je ermee kunt en voornamelijk: Hoe kan ik er mijn eigen “touch” aan geven. Want dat is voor mij ook belangrijk geworden: Ik moet feeling met de producten hebben, ik moet er mijn gevoel en hart in kunnen leggen. Vanaf nu wil ik leren hart / hoofd / handen samen te laten werken. En intuïtief te gaan knutselen, dat wil zeggen dat ik ga kijken wat mijn gevoel op dat moment zegt, met die producten wil ik gaan werken. Niet meer met deadlines gaan werken, dat werkt voor mij gewoon niet, dan blokkeer ik gewoon. Ik kan niet op verplichte momenten knutselen, ik moet mijn inspiratie de vrije loop laten gaan.
Ik wil de liefde voelen voor de producten en niet gaan werken met de materialen omdat ik ermee moet presteren of dat ik er geld mee moet verdienen. Geld maakt mij niet gelukkig, wel de liefde voor de producten en de inspiratie die ik jullie hiermee mag gaan geven.
Want inmiddels ben ik wel een inspiratiebron geworden voor velen. Vind het nog bijzonder om dit zomaar op te schrijven, maar het is gewoon zo en ik moet dit zelf leren inzien. Ik moet mijn vleugels weer uit gaan slaan en mensen gaan helpen. Dat is ook mijn missie geworden; mensen helpen op creatief gebied. Hobby is zó belangrijk voor een mens, het geeft je gewoon even rust in je hoofd en even tijd voor jezelf. En dat is wat wij in deze drukke maatschappij vaak missen.
Nogmaals; hoe ik alles aan moet pakken, geen flauw idee! Momenteel is het nog steeds een rollercoaster… er blijven maar gekke dingen gebeuren bij ons. Zowel positief als negatief. Ik had in de vakantie dingen op een rijtje willen zetten, maar helaas verloopt deze vakantie ook anders. Na een heel kort en heftig ziekbed is mijn oma op de eerste vakantiedag overleden. Het is hier nu dus een moeilijke tijd.
Ik zit ook even met mijzelf in de knoop, ik mis ook mijn dagelijkse drive om te gaan werken, om naar fysio te gaan. Mis mijn sociale contacten in de winkel waar ik elke dag even een kopje koffie ging halen. Vakantietijd is gewoon niet voor iedereen een even leuke periode heb ik nu wel gemerkt. Het is gewoon overal zo stil als iedereen weg is.
Waarom dan juist nu dit bericht? Omdat ik voor mijzelf nu een belofte heb gemaakt. Ik heb met oma weer gezien hoe snel het ineens voorbij kan zijn. Oma heeft de mooie leeftijd van 87 bereikt, maar toch kun je ze niet missen.
Ik ben 34, ik moet er nog iets van maken. Niet langer denken aan wat ik vroeger wel kon. Ik moet denken aan wat ik nog wel kan. Mijn benen werken niet meer, maar mijn hart/hoofd/handen werken juist des te beter. Die begin ik steeds meer te ontwikkelen. Dus ik moet gewoon leren dat IK gewoon goed ben in wat ik doe en dat ik gewoon ik ben.
Het is een enorm verhaal geworden, maar vanaf nu laat ik dus mijn hart spreken en ga ik op mijn gevoel af. Deze keer zal ik maar niet ook de gebruikte materialen nog gaan beschrijven, deze Art Journal pagina zal ik nog op mijn blog gaan plaatsen.
Ik heb in ieder geval nog heel veel wilde plannen op creatief gebied, er komt ook in oktober een eigen Jenine’s Mindful Art lijn uit… dus er zijn zeker lichtpuntjes en ik weet waarvoor ik nu zo keihard moet knokken. Uiteindelijk zal ik de gouden medaille gaan winnen.
En tot die tijd wacht ik op hulp en zal ik moeten leren accepteren dat ik bij alles hulp nodig ben en niet alles alleen hoef en kan doen.
Durf ik het aan om dit te publiceren? Ik denk dat ik mentaal sterk genoeg ben om het NU te doen. Ik ga op mijn gevoel af, het is tijd… de juiste middelen en de juiste route komt vanzelf in beeld.
Wie de eindstreep heeft gehaald van dit bericht heeft ook een medaille gewonnen, haha. Het is een lange story geworden, maar dit is de start van een nieuw begin 🙂
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en gezellige dag. Ik ga nu maar eerst even wat rust pakken na dit intensieve typwerk 😉
Liefs Jenine xX
jeninesmindfulartstory.com 
Wauw wat mooi verwoord en wat een kracht achter het verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Diana 😀
LikeLike
Lieve Jenine, wat een ongelofelijke bewondering heb ik voor jou. En geloof me ik ben één van de velen die zo blij worden van al jouw kennis van de mooie hobby en vooral met al jouw live uitzendingen. Geloof me je wilt mensen helpen, echt dat doe je al.
En natuurlijk kan je dit publiceren, je ben een voorbeeld voor velen anderen die misschien ook in zo’n situatie zitten.
Ik wens je alle goeds tijdens de nieuwe koers die je moet gaan varen en ik weet zeker dat het je gaat lukken. Lieve groetjes van Wilma xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je lieve berichtje, fijn om te lezen dat jullie er zo blij van worden. Dit werkt voor mij heel stimulerend!
LikeLike
Respect! 👍
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike
Hallo Jenine. Mooi en dapper geschreven. Voor mij is er ook een nieuw tijdperk in mijn leven begonnen. Na faillissement van onze zaak, executie verkoop van onze woning kwamen wij op straat te staan. Na jaren hard werken en belasting betaald te hebben, werden wij door regering en gemeente niet geholpen.Toen is door al die stress mijn man in zijn slaap op 1 maart jondstleden overleden. Gelukkig heb ik nu een woning maar niets us meer hetzelfde. Ik put kracht uit jou verhaal en geniet van jou werkstukken. We moeten door, hoe moeilijk het ook is.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een verhaal Marianne, wat wen ellende!! Ik wens je heel veel kracht toe en hoop dat je uiteindelijk de boel toch weer een beetje op de rit gaat krijgen!
LikeLike
Lieve Jenine, ben blij dat je dit verhaal toch hebt gepubliceerd. En wat een mooi verhaal over jou,ik heb het helemaal gelezen en ja ik heb ook een traantje weggepinkt. Ik snap het als geen ander hoe je op dit moment over het leven denkt ,maar Jenine het wordt beter,mooier,met wel heel veel hulp natuurlijk. Maar ook daar leer je mee om te gaan. En inspiratie voor onze leuke hobby geef je ons al jaren Jenine en daar ben ik heel blij mee. Ik geniet ervan als je de live uitzendingen doet al is het alleen maar om je stem te horen het is zo rustgevend. Dus vooral mee doorgaan Jenine je maakt er zoveel mensen blij mee. Voor jou komen de lichtpuntjes (al zijn ze nog zo klein) aan de hemel en je zult zien dat de wereld om jou heen gaat stralen net zoals jij. Lieve groetjes van Afina.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je lieve berichtje en je support! Ja de lives is voor mij ook een uitlaatklep dus het werkt gewoon voor beide kanten positief. Dus daar ga ik me voorlopig maar meer mee bezig houden 😀
LikeLike
Hoi Jenine,
Gecondoleerd met het overlijden van je grootmoeder! Heel veel sterkte voor jou en je familie.
Dit komt heel hard aan hoe oud de persoon ook is het is altijd te vroeg om heen te gaan.
Wat een tekst, eventjes moeten slikken…….
Hoop is een lichtje in je ❤️ dat vandaag moed geeft en morgen heel veel kracht …..Vaar je eigen koers en denk aan jezelf . Je bent een voorbeeld voor iedereen zo een creativiteit en wat een talent !
Wens je heel veel succes Jenine en ben er ook heel zeker van dat het je gaat lukken, liefs Doris
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je lieve berichtje Doris, dat doet me heel goed 😘
LikeLike
Hallo Jenine,
Wat goed en dapper dat je dit allemaal hebt opgeschreven. Heel goed van je, kan je trots op zijn. Ik herken (jammergenoeg) heel veel in wat je beschreven hebt. Ik zit nu ook al zo’n beetje 5 jaar noodgedwongen heel veel thuis. Ik begrijp heel goed dat je knokt/wilt verder gaan. Ik wens je heel veel sterkte, hou vol. Liefs Karin.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je reactie Karin! Ja op een gegeven moment ga je toch kijken of er niet ergens wat mogelijkheden zijn om toch meer te kunnen, om toch even iets vaker het huis uit te kunnen.
LikeLike
Hoi Jenine, je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ik ben ook nu al 17 jaar geleden mindervalide geworden en moest noodgedwongen afscheid nemen van mijn vertrouwde dagindeling. Ik heb er echt wel lang over gedaan voordat ik “geaccepteert” heb dat het oude leven niet meer terug komt en dat ik wat anders moet zoeken. Werken zit er voor mij niet meer in, daarom heb ik me ook op mijn hobby ( Pergamano en kaarten maken) gestort. Hier kan ik tenminste mijn dag goed mee gevuld krijgen. En verveel me daarom ook maar zelden. Dankzij jou videos heeft het kaartmaken voor mij ook nog extra dimensie gekregen. Darvoor mijn dank. Ook je mindful blog lees ik altijd heel graag omdat ik daar ook nog wel mijn voordeel mee kan doen om ook eens anders naar dingen te kijken.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat doet me dit goed om te lezen, fijn dat je er zoveel aan hebt!
Ja dat is het denk ik ook vooral: je dagindeling is ook weg, je moet gewoon echt een compleet ander leven op gaan bouwen. En dat kost echt veel tijd!
LikeLike
Lieve Jenine. Gecondoleerd met het verlies van jou oma. Niemand kan alles alleen durf hulp te vragen aan mensen die je kunnen helpen.
Ik denk dat accepteren heel belangrijk is en dan pas kun je verder. Je kan niet meer wat je vroeger kon dat zal ook niet meer kunnen.
Ik heb vele depressies gehad en moet medicatie slikken mijn leven lang. Ik durf hulp te vragen nu wat ik heel lang niet wilde. Er kwamen hele lieve mensen op mijn pad en ook leuke dingen. Ik heb het geaccepteerd dat ik niet zo stabiel ben maar dat gaat niet zomaar. Ik ga regelmatig geestelijk op mijn plaat🙈 das heel erg balen en ben je weer terug bij opnieuw beginnen. Maar weet je ik hestel steeds sneller en word ook sterker😊Jij kan zo mooi knutselen dat is een gave veel mensen help jij door jou creativiteit en dat is prachtig!! De eindstreep kun je ook halen maar wat langzamer en misschien zonder goud maar dat is geen schande hoor!! Het gaat er niet om hoe snel maar hoe!! Eis niet te veel van jezelf een meet je niet met anderen das nooit goed!!
Succes en sterkte meid je komt er zeker weten😘
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is inderdaad vaak de valkuil dat we ons spiegelen aan anderen. Maar dat is niet nodig want van ieder mens is maar 1 uniek item! Dus je bent goed genoeg.
Goed dat jij ook hulp hebt gezocht. Depressies zijn ook moeilijk, maar fijn dat je nu wel sneller hersteld. Dat betekent dat je elke keer weer groeit 😉
LikeLike
Lieve Jenine, ik gun je van harte dat je de gouden medaille krijgt, maar bedenk dat ook tweede en derde plaatsen medailles geven….Als je alleen voor goud gaat, trap je weer in de valkuil van het perfectionisme…Ik weet zeker dat je er komt, en van je verleden kun je alleen maar leren. Ik heb voor mezelf een motto bedacht, spread today’s joy, not yesterdays sorrow…knuffel en heel veel sterkte
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap wat je bedoeld met die gouden medaille! Maar in dit geval ga ik echt voor goud en niks minder. En deze keer heeft het niet met perfectionisme te maken, want hoe ik hem haal maakt me niet uit 😉
LikeLike
Goed zo!! Super knap dat je ’t zo kan oppakken en dat je doorgaat met die dingen waar jij goed in bent! Nee, je lichaam doet niet altijd wat jij wilt, nee, dat is niet leuk, aardig of mooi, maar ’t is nu eenmaal zo en niet anders …… Acceptatie van dat feit is een groot goed en verdraaid moeilijk, zal ook nog wel altijd een struggle blijven, maar we hebben geen andere keuze hierin! De ene dag zal goed zijn en de andere dag een heel stuk minder ……. ook dat zal blijven, maar zolang ’t in je hoofd goed zit, kan je daarmee dealen en leer je er op jou manier mee omgaan! En jij kan zoveel!! Als ik zie hoe goed jij bent in ’t creatieve deel van het leven, dat zeg ik met heel mijn hart, focus je daarop en ga er vol voor, voor zover je lichaam ’t toelaat. Pak op tijd rust en luister goed naar je lichaam, maar ga ervoor!!!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Betina! Ja het is per dag wisselend hoe goed je er mee kunt dealen. En hoeveel je de dag ervoor hebt gedaan, want tjah, in je enthousiastme ga je nog wel eens over de grens heen en dat moet je echt wel bezuren 😉
LikeLike
heel goed Jenine afgaan op je gevoel en ik weet als geen ander wat het is om niets meer te kunnen zoals vroeger ik moet ook veel uit handen geven en mijn benen willen ook niet meer mee maar soit ik ben wel al een stuk ouder en het is ook niet zo erg zoals bij jou maar eerlijk ik ben fier op jou dat je het zo aanpakt en het is waar ik heb jullie leren kennen en ik heb veel plezier in het kaarten en albums maken en als het niet meer gaat dan stuif ik de groep af om iets te vinden en te knutselen en al de rest in mijn hoofd te vergeten terwijl ik iets maak dus geniet van wat je maakt het zijn echte prachtige stukken dat je maakt en weliswaar je helpt ook ons om inspiratie op te doen nog eens mijn innige deelneming met het overlijden van je oma en ook aan Elsina want ik heb dat ook moeten doen het huis leegmaken en dat is wel pijnlijk want nu voelen we dat ons ouderlijk huis onze houvast waar we snel binnenliepen bij papa en mama er niet meer is en dat is een leegte hoe oud we ook zijn we hadden graag nog onze babbel met onze mama of papa en hoop uit de grond van mijn hart dat het tij nu wel mag een beetje gaan keren bij jullie want de laatste tijd is er genoeg gebeurd maar je zal het geluk en het plezier wel snel terug vinden want je bent een vechter en geeft niet gauw op zie bij mij is het nu ook een heel artikel maar weet Jenine je staat er niet alleen voor met je vrienden ouders familie en de groep doe zo verder groetjes carine
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je lieve berichtje Carine! Inmiddels is de woning van oma al leeggehaald, maar ze woonde op een verzorgingstehuis. Maar dan nog blijft het moeilijk. Het ouderlijke huis is er nog steeds, daar woon ik nu ook. Dus een klein stukje blijft er nog bestaan! Fijn dat jij ook zoveel aan de hobby hebt, het is echt een heerlijke uitlaatklep. En inderdaad veel contacten die je zo opdoet!
LikeLike
Gezondheid…..zowel geestelijk als lichamelijk….geestelijk is waarschijnlijk de belangrijkste gezondheid! Ga mijn verhaal niet aan je ophangen; je hebt genoeg aan jezelf. Maar je ziet wel: je hebt de kracht en je kunt het! Zet em op 🍀
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel! En ja inderdaad is het bordje hier op moment wel aardig vol 😉 veel sterkte ook!
LikeLike
Je bent veel sterker dan je zelf denkt!
Dat bewijs heb je net onder woorden gebracht!
Zijn wie je bent, niet zoals anderen je willen zien!
Ik vindt je een TOPER!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Annie!
LikeLike
Wat een kracht spreekt er uit je verhaal, wat heb je het ontzettend goed verwoord! Ik heb zoveel bewondering voor jou! Ondanks zoveel tegenslagen probeer je toch altijd het positieve te zien, je bent een power vrouw!
LikeLike
Ik heb je verhaal gelezen en kan alleen maar respect voor je hebben.je bent een groot inspiratiebron voor mij.ik kijk altijd naar je live uitzendingen uit en met mij velen.Maar pas goed op jezelf meid en doe wat goed is voor Jenine.ik wens jullie veel sterkte in deze droevige dagen.
LikeLike
Lieve Jenine!
Ik heb dit al vaker kenbaar gemaakt maar dan nog maar eens: wat heb ik een bewondering voor jouw moed en doorzettingsvermogen! Steeds krabbel je weer overeind en weet je velen onder ons te motiveren met je creaties en je lives!
En hoewel je veel dingen niet meer kunt doen die je vroeger wel deed, er zijn mensen die het met nog minder moeten doen.
Jij kunt al genieten van de zon die schijnt en een prachtige kleurencombinatie en je hobby brengt je voldoening.
Houd vol!! Ik wens je heel veel sterkte en zal blijven uitzien naar je live uitzendingen.
Lieve groetjes,
Riny Julicher.
LikeLike