The story so far…

Vandaag wil ik mijn allereerste blogbericht gaan schrijven waarin ik iets over mijzelf wil vertellen, hoe dit blog is ontstaan en waarom ik dit met jullie deel.

Ik zal eerst kort iets over mijzelf vertellen. Ik ben Jenine, 33 jaar inmiddels en woon in de mooie stad Rijssen. Ik heb, samen met mijn moeder, een prachtige hobbywinkel genaamd HobbyVision. Dit is ons levenswerk, ons kindje, waar wij ons ook met de volle 200% voor inzetten.

Ik ben op moment druk bezig met een heel lang revalidatieproces en moet heel veel dingen gaan verwerken. Ik kan veel rust vinden in Mindfulness en ga dit op een creatieve manier uiten. Ik wil ook meer van mij af gaan schrijven en daarom ben ik dit blog begonnen. Maar om alles meer duidelijk te kunnen maken moeten we eerst nog een tijd terug. Ik zal overigens niet altijd alle details openbaar gooien, uiteraard blijven er ook voor mij dingen privé.

Eigenlijk is alles begonnen rond mijn 18de verjaardag. Ik had net mijn diploma gehaald, wilde een tussenjaar gaan werken omdat ik nog niet exact wist wat ik wilde gaan doen. Juffrouw/lerares worden had enorm mijn interesse, maar ook administratief leek me wel iets. Ik kreeg bij mijn zaterdagsbaantje een volledige baan inclusief opleiding detailhandel aangeboden en heb dat als “tussenperiode” aangenomen om uit te gaan zoeken wat ik wilde.

Echter verliep alles anders, want ik ontdekte een knobbeltje in de borst wat operatief verwijderd moest worden. Gelukkig was dit allemaal goed, maar de operatie heeft helaas wel voor een nare bijwerking gezorgd. Mijn hele hormoonhuishouding is in de war gegooid, mijn schildklier is niet meer op orde te krijgen. Dit betekend dat ik dus chronisch ziek ben en ook chronisch vermoeid ben. Het ging in die periode erg slecht met mij, ik bleef kilo’s afvallen omdat ik er ook een chronisch darmprobleem bij heb ontwikkeld. Uiteindelijk ben ik aan de sonde beland in het ziekenhuis, het was kantje boord.

Mijn baan kon ik niet meer uitvoeren, daar heb ik ontslag gekregen. Ik heb een aantal jaar ziek thuis op de bank gelegen, maar in 2005 ging het gelukkig iets beter en heb ik destijds samen met mijn zus een hobbywinkel opgericht. Vanuit een schuurtje achter het huis omdat we klein wilden beginnen en omdat wij beiden qua energie ook geen hele dagen konden werken. Alleen liep de winkel best wel goed waardoor wij noodgedwongen best veel uur moesten werken… In 2006 konden wij De Wolwinkel in Rijssen overnemen en zijn wij dus met onze winkel daar naartoe verhuisd. Wij zitten nu nog steeds in dit pand, dit is de beste aankoop ooit geweest. Mijn zus was inmiddels naar Duitsland verhuisd en heeft 2 kinderen, dus zij is uit de winkel gestapt en is mijn moeder mede-eigenaar geworden.

Ik heb daarna een aantal “rustige” jaren gehad en lekker kunnen werken in mijn droomwinkel. In 2013 ben ik getrouwd wat de mooiste dag van mijn leven leek. Alleen een jaar later kwam daar plotsklaps voor mij een einde aan. Mijn hele leven stond op de kop, halsoverkop moest ik het huis uit en ben ik dus weer bij mijn lieve ouders ingetrokken. Ik heb een tijdje bij hun gewoond, maar uiteraard wilde ik wel graag weer proberen op eigen benen te gaan staan. Ik kreeg de kans om bij een oom achter het huis een huisje te laten bouwen, mijn woonkamer is bijv. de slaapkamer geweest van mijn opa & oma. Ik ben hier in augustus 2016 ingetrokken en ik wilde proberen alles een beetje te gaan verwerken en een nieuwe start te gaan maken.

Echter verliep ook dit weer anders, want op 17 december 2016 werd mijn wereld weer op de kop gezet. Door een hele simpele val heb ik 4 bekkenbreuken opgelopen. Omdat dit met zo’n simpele val normaal nooit voorkomt werd ik verder getest en daaruit bleek dat ik hele erge ostheoporose heb. Dit komt mede omdat ik schildklierproblemen en coeliakie heb. Mijn bekken staat ook scheef en er is in de rug een zenuw beschadigd waardoor ik dagelijks heel veel pijn heb. Ik ben inmiddels al 2 jaar verder en zit nog steeds in een zwaar revalidatietraject. Ik heb 1 operatie gehad om een implantaat in mijn bekken te zetten om dat kijken of dit kan helpen voor pijnverlichting. Tot nu toe heeft het nog niet veel geholpen, maar ik moet ook nog ca 5 maand revalideren om de eindbalans op te maken. Mocht ik komende maanden als nog vooruitgang gaan boeken dan kan het zijn dat ik nog een 2de implantaat krijg, maar dat is allemaal nog afwachten.

Voor nu is het allemaal nog erg zwaar, ik kan bijv maar 1 uur zitten, dan moet ik weer liggen. Ik kan ca 1 km met krukken lopen, dan moet ik weer rusten. Lopen gaat ook niet vanzelf, bij elke stap moet ik eerst nadenken dat ik eerst links neerzet, dan rechts, links, rechts.. etc. Ik ben dus ook al 2 jaar niet meer buiten Rijssen geweest omdat ik niet langer dan 1 uur / 1,5 uur van huis weg kan zijn. Mijn wereldje is dus behoorlijk klein geworden.

Maar, zoals eerder al verteld, heb ik mijn eigen winkel en die sleept mij hier doorheen. Ik moet nu alleen voor de revalidatie echt gaan werken aan verwerking om dit alles een plek te geven. Nieuwe aangepaste plannen maken voor de toekomst, accepteren dat ik niet meer alles kan wat ik eigenlijk voor ogen had. Accepteren dat mijn huis niet meer mijn “thuis” is door alle aanpassingen (wc beugels, invalide toilet, traplift, ziekenhuisbed in de kamer, rollator, rolstoel, scootmobiel… alle soorten en maten zijn inmiddels in mijn huis te vinden)

Ik ben echter nog steeds positief ingesteld en ik ben niet klein te krijgen. Tegenwoordig kan ik mij heel goed uiten op papier op een creatieve manier. Ik merkte op internet dat ik onbewust heel veel mensen hier ook mee help. Dit geeft mij nog meer voldoening en wilskracht en daarom heb ik ook deze pagina opgericht. Ik wil samen met jullie een proces van verwerken in gaan, alles weer op een rijtje krijgen.

2019 gaat MIJN jaar worden, het jaar waarin ik de ECHTE Jenine ga ontdekken, ontdekken wat IK wil. Ik neem jullie graag mee in dit proces…

Dit is mijn verhaal tot zo ver. Gaandeweg tijdens het plaatsen van de creaties zal ik af en toe nog meer over mijzelf vertellen.

Bedankt voor het lezen van deze blogpost. Graag tot een volgende keer weer.

Liefs Jenine xX


15 gedachtes over “The story so far…

  1. Hoi Jenine, heftig verhaal! En je bent zo sterk! Jouw leven gaat niet zoals je had gewild. Ik heb grote bewondering voor jou hoe je dit allemaal verwerkt en er mee omgaat. Gelukkig haal je je leuke momenten uit je hobby’s. Ik hoop toch zo voor je dat er in de toekomst wat meer lichtpuntjes komen. Ik wens in elk geval voor jou en je familie een voorspoedig en creatief 2019!
    Liefs Ingrid.

    Geliked door 1 persoon

  2. Zo Jenine dat is een heftig verslag van je leven….
    Petje af hoe je toch de moed er nog in weet te houden, en dat je winkel en je hobby je toch “op de been” houd, figuurlijk dan….
    Ik hoop echt dat er nog wat beterschap voor je in zit,
    Ik wens je dan ook alle succes van de wereld toe, en ik volg je graag….
    Alle goeds voor jou en je familie voor 2019!
    Liefs Anne-Marie.

    Geliked door 1 persoon

  3. Ha jenine wat een verhaal hè.
    Ik hoop echt dat dit je helpt, maar ga niet over je kunnen. Je schreef over je osteoporose dat ken ik. Ik stond bij de tafel en zakte 10cm door wervelfracture in mijn rug. Ik heb daarvoor 2jaar elke dag injecties voor gehad. Ik weet niet of je wil dat ik reageer op je schrijven. Heel veel liefs. Ria

    Geliked door 1 persoon

  4. Heftig allemaal, en wat goed dat je het allemaal van je afschrijft.Ik wens je heel veel sterkte en kracht en hoop dat het eindelijk eens de goede kant op gaat voor jou ,heb jij zeker ook wel verdient naar al die verschrikkelijke jaren. Respect voor jou ik vind je erg sterk.😘😘😘

    Geliked door 1 persoon

  5. Lieve Jenine,
    Ben erg geraakt door je verhaal en geeft mij weer een hoop om verder te gaan op de pad die ik ben ingegaan. Ik wil je graag uitnodigen om mijn verhaal op FB te lezen! Mijn Facebooknaam is Freubelgarage! Misschien heb jij voor mij wat tips en adviezen hoe ik de doelgroep kan bereiken die ik voor ogen heb. Het doel van de Freubelgarage is om mensen (vooral die met een kleine portemonnee) de kans te geven om met A materialen te werken. Ik heb een groepje van 3 fijne creatieve vriendinnen, die mij vrijwillig helpen en een hele garage met A-merk materalen). Aangezien ik ook chronisch ziek ben, kan ik niet een echt bedrijf beginnen omdat ik niet weet hoelang ik zowel letterlijk als figuurlijk op de been zal blijven staan, plus ik heb het financieel niet nodig. En een bedrijf met bijbehoordende winstoogmerk, moet ik de kosten door berekenen, en dat wil ik niet! Ik ben en wil ook niet ondernemer zijn. Ik wil mijn passie voor het knutselen delen met anderen. Voorbeeld, ik heb o.a. alle Distress Oxides van Tim Holz, waarom zou ik dat niet delen met anderen. Ook zodat men daarna keuzes kunnen maken om spullen aan te schaffen (in dit geval kleuren) die voor hun interessant zijn, omdat onze hobby niet echt goedkoop is. Die spullen kunnen ze bij mij dan testen, voordat men aanschaft! Ik bied o.a. aan, kaarten maken voor € 1,00 per kaart, inclusief gebruik van alle materialen, alle apparaten en begeleiding. Waarom loopt dit niet? Ben nu 1 jaar bezig, maar hoe krijg ik dit op de rit! Misschien heb of wil jij geen tijd steken in, ik noem het mijn “Florence Nightingale project”. Ik zal dit dan jou niet kwalijk nemen. Ik ben al blij dat jullie de scrapalbums van de Freubelgarage posten op Hobbyvision en ik weet dat je druk bezig bent met Hobbyvision en je revalidatie en nu jeninesmindfulartstory. Ik ben alleen op zoek naar hulp om mijn wens (iedereen moet kunnen freubelen) op de rit te krijgen ( ik zoek zeker geen sponsering). Hoe moet of zal ik dit aanpakken?

    Ik heb al overal advertenties geplaatst, gratis workshops gegeven voor mensen van de voedselbank (slechte ervaring rijker), gratis workshops verzorgingstehuizen, lokale beurzen gestaan enz enz. Ik krijg het niet voor elkaar en wordt daar telkens in teleurgesteld.

    Ik hoop dat je de tijd en natuurlijk ook zin hebt om mijn verhaal te lezen, bovenaan op de FB pagina van de Freubelgarage en mij jouw mening te geven. Je moet daarvoor wel lid worden, ( besloten groep), maar je kunt je daarna weer uitschrijven als je dat wilt.

    Met vriendelijke groet
    Jeanne Groothuizen

    Geliked door 1 persoon

  6. Hallo Jenine

    Heftig om dit hele verhaal lezen. Ik doe iedere live mee of ik kijk mee. Hoor altijd dat je niet lang kunt zitten en freubelen. Altijd maar denken wat zou er aan de hand zijn maar nooit echt weten wat er schort…
    Wat een verschillende dingen draag jij met je mee, maar wat ben je een doorzetter.. respect heb ik voor je..
    Wat fijn dat je ondanks al je tegenslagen toch zo positief bent en wat fijn dat je zoveel genoegdoening uit je winkel kunt halen..
    Ik wens je heel veel sterkte met je hele revalidatieproces hopend dat er toch steeds weer een beetje verbetering komt.

    Groetjes Henderieka

    Like

Plaats een reactie